W marcu w klasie 2c  odbył się cykl warsztatów w ramach projektu miejskiego #Ogarniam życie pt. „Przystań (na) Szczęście” prowadzonych przez panią pedagog Beatę Michtę i panią wychowawczynię Katarzynę Hańderek.

Podczas pierwszego spotkania dzieci przypomniały sobie informacje na temat nazywania i rozpoznawania emocji, wykonały pracę plastyczną prezentującą różne emocje. Następnie wspólnie próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czym jest szczęście, tworząc wspólny plakat. Oceniliśmy swój poziom szczęścia w skali 1-6, gdzie 6 oznaczało – bardzo szczęśliwa/y, a 1 – bardzo nieszczęśliwa/y. Uzyskaliśmy średni wynik 3,7, co było dobrą prognozą na przyszłość. W dalszej części zajęć poznaliśmy główną bohaterkę książki Roksany Jędrzejowskiej-Wróbel „Kwiat paproci”, Zosię. Po przeczytaniu fragmentu książki, przeanalizowaliśmy, co Zosi dawało szczęście, a co powodowało jej smutek. Dzieci podzieliły się również tym, co je uszczęśliwia, a co smuci. Na zakończenie stworzyliśmy „Album Szczęścia klasy 2c”, zawierający prace dzieci, przedstawiające, co je uszczęśliwiło w ostatnim czasie. Wszystkie dzieci chętnie zaprezentowały swoje rysunki. Na początku i na końcu zajęć, dzieci było proszone o określenie swojego samopoczucia.

Drugie spotkanie również rozpoczęliśmy od oceny swojego samopoczucia przez dzieci. A następnie przeprowadziliśmy zabawę „Kogo tak jak mnie uszczęśliwia…?” Potem przyszedł czas na kolejny fragment historii Zosi. Dzieci uważnie wysłuchały i podzieliły się swoimi odczuciami na temat doświadczeń Zosi w poszukiwaniu szczęścia i przygody z aplikacją, która jej to szczęście miała przynieść. Wielką frajdę sprawiła dzieciom zabawa w kalambury, podczas której za pomocą gestów prezentowały pomysły na osiągnięcie szczęścia. Z pomysłów tych stworzyliśmy klasową „Drabinkę Szczęścia”, czemu towarzyszyła burzliwa dyskusja i ogromne zaangażowanie dzieci. Drabinka zawisła na honorowym miejscu w klasie.

Ostatnie spotkanie rozpoczęliśmy od zabawy ruchowej „Niech wstaną i zmienią miejsce wszyscy Ci, którzy czują się…szczęśliwi, smutni…”. Potem opowiedzieliśmy sobie o tym, co nas ostatnio uszczęśliwiło. Dzieci chętnie dzieliły się swoimi doświadczeniami. Odczytaliśmy ostatni fragment książki i zastanowiliśmy się, co nam dała historia Zosi. Następnie dzieci w grupach przygotowywały plakaty, prezentujące „Przystań Szczęścia”, jaką chciałyby stworzyć w naszej szkole. W pracach dzieci pojawiło się dużo zieleni, miękkich materiałów, książki, zabawki, w a opisach ustnych muzyka relaksacyjna, wyciszająca, a nawet fontanny wodnej. Na zajęciach komputerowych dzieci ozdabiały motto wypływające z książki „Moje szczęście zależy tylko ode mnie!”. Na zakończenie rozmawialiśmy, o tym, co się zmieniło od pierwszego spotkania, w naszym podejściu do szczęścia. Dzieci ponownie oceniły swój poziom szczęścia w skali od 1-6, i tym razem poziom szczęścia w klasie wzrósł do 5,2 🙂

Teraz czekamy już tylko na realizację Przestrzeni (na)Szczęście w naszej Szkole! A to już wkrótce 🙂